தேசிய கல்வி நிறுவகத்தின் தமிழ் மொழித் துறை விரிவுரையாளரும் எழுத்தாளருமான கீதா கணேஷ் அவர்களுடனான நேர்காணல்
நேர்கண்டவர்:- வெலிகம ரிம்ஸா முஹம்மத்
கீதா கணேஷ் என்ற பெயரில் எழுதிவரும் நான், ஈழத்தின் வடக்கே அமைந்த தீவுப் பிரதேசமாகிய வேலணை மேற்கு சிற்பனை எனும் கிராமத்தில் பிறந்தேன். 1991 ஆம் ஆண்டு இடப்பெயர்வில் அங்கிருந்து புறப்பட்டு நாங்கள் பல்வேறு இடங்களில் வசித்து வந்தோம். எங்கள் குடும்பத்தில் மூன்று சகோதரிகளும் சகோதரனுமாக நாங்கள் ஐந்து பிள்ளைகள். தங்கை முகாமைத்துவப் பட்டதாரி, சகோதரர் பொறியியலாளர். எனது கணவர் திரு. கவாஸ்கர் கணக்காளராகப் பணிபுரிகின்றார். லோககீதா கணேசலிங்கம் எனது இயற்பெயராயினும் கீதா கணேஷ் என்ற பெயரிலேயே நான் திருமணத்தின் பின்னும் சிறுகதைகளை எழுதி வருகிறேன்.
நாங்கள் பாடசாலைக் காலத்திலேயே பல்வேறு இடப்பெயர்வுகளைச் சந்தித்து, பின்னர் வவுனியாவில் எமது பாடசாலைக் கல்வியைத் தொடர்ச்சியாக முன்னெடுக்கக் கூடியதாக இருந்தது. அதுவரை பல்வகைச் சூழலுக்குள் வாழவேண்டியிருந்தோம். வவுனியா வெளிக்குளம் கனிஷ்ட உயர்தர வித்தியாலயத்தில் சாதாரண தரம் வரையான கல்வியையும் உயர்தரக் கல்வியை வவுனியா சைவப் பிரகாச மகளிர் கல்லூரியிலும் கற்றேன். தொடர்ந்து யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகத்திற்குத் தெரிவானேன்.
இலக்கியத்துறை ஈடுபாட்டிற்குக் காரணமாக வாசிப்பு அனுபவம், கேட்டல் மற்றும் அதனூடான தேடலும் பிரதான காரணங்களாக அமைந்தன. பாடசாலைக் காலத்திலிருந்தே வகுப்பறைச் சூழல் வாசிப்பிற்கான களமாக அமைந்தது. இலக்கியத் தேடலை ஆர்வப்படுத்தும் வகையிலான நூல்கள், பத்திரிகைகள் வாசிப்பதற்கான ஊடகங்கங்களாக அமைந்தன. தனியே சுயதேடல் மூலமான வாசிப்பு என்பதற்கப்பால் சில விடயங்களை செவிமடுத்தலின் ஊடாக நாங்கள் வாசித்த அந்த இலக்கியச் சுவையை அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற உந்துதல் இலக்கியத்தின் மீதான நாட்டத்திற்கு முக்கிய காரணமாக அமைந்தது.
இவர்தான் என தனி ஒருவரைச் சுட்டிக்காட்ட முடியாது. பல எழுத்தாளர்களைப் பிடிக்கும். சமூகம் சார்ந்து சிந்தித்து சமூகத்தின் யதார்த்தத்தைப் பிரதிபலிக்கும் எழுத்தாளர்களின் படைப்புக்கள் எப்போதும் வாசகர் மனதிலிருந்து நீங்காதவை. அந்தவகையில் புதுமைப்பித்தன், ஜெயகாந்தன், வைத்தியலிங்கம், இலங்கையர் கோன், நந்தி, யோகேஸ்வரி சிவப்பிரகாசம், தட்சாயினி போன்றவர்களின் சிறுகதைகள் என்னை மிகவும் கவர்ந்தவை.
இப்போதுவரை நான் எழுதும் போது ஒரு எழுத்தாளர் என்ற நிலையை உணர்வதை விடவும் என் சமூகத்தை எழுத்துக்களின் ஊடாக வாசித்த வாசகர்கள் எனது படைப்புக்கள் பற்றிய கருத்துப் பகிர்வின் ஒவ்வொரு தருணங்களிலும் எழுத்தாளராக உணர்வதோடு மேலும் பட்டை தீட்டிக்கொள்ள வேண்டும் என்று உணர்வேன்.
பாடசாலைக் காலத்தில் இணை பாடவிதான செயற்பாடுகளுக்காக அவ்வப்போது எழுதியிருக்கிறேன். உயர்தரத்தில் கல்வி கற்கும் போது தமிழ்மொழித் தினப் போட்டியில் சிறுகதை ஆக்கப் போட்டியில் பங்குபற்றி வெற்றி பெற்றிருக்கிறேன். அப்போதுதான் என்னுள் இருக்கும் திறமையை நான் உணரக்கூடியதாக இருந்தது. பின்னர் பல்கலைக்கழகக் காலத்தில் எழுதிய தொலைபேசி என்ற கதை ஜீவநதி சஞ்சிகையில் முதன் முதலில் பிரசுரமாகியபோது எனக்கு அது பெருமகிழ்வாகவும், என் எழுத்துக்களில் நான் வாழும் சமூகத்தைக் காணுவது வேறுபட்ட அனுபவமாகவும் உணர்ந்தேன்.
தமிழ் இலக்கியம் சார்ந்து கட்டுரைகளும் சில கவிதைகளும் எழுதியிருக்கிறேன். தான் சார்ந்த சமூகத்தைப் பிரதிபலித்துக் காட்டவேண்டிய மன உந்துதல் எனக்குள் எழுந்தபோது அதற்கு எழுத்து சிறந்த கருவியாக இருப்பதை நான் உணர்ந்துகொண்டேன். அந்த எழுத்துத் துறைக்குள் பல்வகைமையான வெளிப்பாட்டு ஊடகங்கள் இருந்தபோதிலும் சிறுகதையூடாக என் கருத்தை நிதர்சனமாக முன்வைப்பதற்கு ஏற்றதாக இருந்தது. விடயத்தை அலட்டல் இல்லாமல் இரசனை குன்றாது அதேநேரம் வாசகரின் நேரத்தை அதிகம் பிடித்துக் கொள்ளாமலும் வாசிப்பவர் மனதில் ஒரு நெருடல் ஒட்டிக்கொள்ளும் வகையிலும் இருப்பதற்கு சிறுகதை வடிவமே எனக்குப் பொருத்தமாகத் தெரிந்தது. ஆனால் சிறுகதைதான் தொடர்ந்து எழுதுவேன் என்றோ அதுமட்டுமே சிறந்த வடிவம் என்றோ கூறமுடியாது. காலம், வெளிப்படுத்தும் விடயத்தின் தேவைகளுக்கு ஏற்ப மாற்றமடையலாம்.
முதலாவது சிறுகதை நூல் என்பதைவிட நாங்கள் உயர்தரத்தில் கல்வி கற்கும் போது இருந்த சிறுகதைகளைத்தான் நான் மிகவும் இரசித்துப் படித்திருக்கிறேன். புதுமைப்பித்தனின் ஒருநாள் கழிந்தது, இலங்கையர்கோனின் வெள்ளிப்பாதசரம், கனகாம்பரம், பாற்கஞ்சி, பகீரதப் பிரயத்தனம் போன்ற சிறுகதைகளை மீண்டும் வாசித்திருக்கிறேன். இக்கதைகள் எல்லாமே பரீட்சை நோக்கத்திற்கான கற்றலைத் தாண்டி இப்போதும் மனதில் பதிந்து இரசனைக்குரிய சிறுகதைகளாக இருக்கின்றன. இவற்றைவிட நந்தியின் சிங்களத்து மருத்துவிச்சி இன்றுவரை நான் சலிப்படையாமல் மீண்டும் மீண்டும் வாசிக்கும் ஒவ்வொரு தருணங்களிலும் புதிய படைப்பை வாசிப்பதான அனுபவத்தைப் பெற்றுக்கொள்கிறேன்.
படைப்பாக்கங்களை எழுதிய போதிலும் நூலுருப்பெற்றவை சிறுகதைகள் மட்டுமே. 2012 ஆம் ஆண்டில் எத்தனங்கள் சிறுகதைத் தொகுதியும், 2022 ஆம் ஆண்டில் இருளைக் கிழித்த கோடு என்ற சிறுகதைத் தொகுதியும் வெளிவந்திருக்கின்றன. இவற்றைவிட பாடசாலை மாணவர்களுக்கான நூல்கள் பலவும் எழுதி வருகிறேன்.
உங்களது கன்னிச் சிறுகதைத் தொகுப்புக்கு எத்தனங்கள் என்ற நாமத்தினை ஏன் எவ்வாறு வைத்தீர்கள்?
உங்களது சிறுகதைகளில் பெண் சார்ந்த பாத்திரப் படைப்பு, கதைச் சூழல் போன்றவற்றை எந்தக் கோணத்திலிருந்து எழுதியிருக்கின்றீர்கள்?
நான் வாழும் சமூகத்திலிருந்து என் மனதை நெருடிய விடயங்களே எனது எழுத்துக்களாகியுள்ளன. பெண்கள் சார்ந்த பிரச்சினைகள் என்று சொல்லும் போது அவர்கள் வாழ்க்கையில் அன்றாடம் எதிர்கொள்ளும் பிரச்சினைகளாகவே அவை இருக்கின்றன.
இருளைக் கிழித்த கோடு சிறுகதை நூல் வெளியீடு தொடர்பாகக் குறிப்பிட விரும்புவது என்ன?
எத்தனங்கள் சிறுகதைத் தொகுதி வெளியாகி பத்து வருடங்களின் பின்புதான் இருளைக் கிழித்த கோடு நூலாக்கம் பெற்று வெளிவந்தது. சிறுகதைகளை அவ்வப்போது எழுதியிருந்தாலும் அவ்வாறு எழுதியவற்றுள் தெரிந்தெடுக்கப்பட்ட சிறுகதைகளே இந்த நூலில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. இக்கதைகள் பல பரந்துபட்ட களங்களையும் மையக் கருக்களையும் உள்ளடக்கியவையாகக் காணப்படுகின்றன. இச்சிறுகதைத் தொகுதி தேசிய மொழிகள் பிரிவு, பொது நிர்வாகம், உள்நாட்டலுவல்கள், மாகாண சபைகள் மற்றும் உள்ளுராட்சி அமைச்சினால் தெரிவு செய்யப்பட்டு சகோதர மொழியில் மொழிபெயர்ப்பு செய்யப்பட்டுள்ளது. மதிப்புக்குரிய ஜீ.எஸ். சரத் ஆனந்த அவர்கள் மொழிபெயர்த்துள்ளார். எமது மக்களின் வாழ்வியல் போராட்டங்களை சகோதர மொழி இனத்தவர்களும் வாசிக்கக் கிடைத்துள்ளதோடு எனது எழுத்து இன்னொரு மொழியாக்கத்தில் வெளிவருகின்றபோது அது இரட்டிப்பு மகிழ்வையும் ஊக்குவிப்பையும் தருகின்றது.
இந்நூலுக்கான வெளியீட்டு நிகழ்வு தேசிய கலை இலக்கியப் பேரவையின் ஏற்பாட்டில் யாழ்ப்பாணத்தில் இடம்பெற்பெற்றது. அவ்வாறே நாடு கடந்து புலம்பெயர் தமிழர்களிடத்தில் 2023 இல் இதற்கு அறிமுக விழா இடம்பெற்றமை இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி. இதனை லண்டன் விம்பம் ஏற்பாட்டில் ராஜா அண்ணா என்பவர் சிறப்பாக ஒழுங்கமைத்து நடாத்தியிருந்தார்.
சிறுகதைகள் யதார்த்தத்தைப் பிரதிபலிக்க வேண்டுமா? பொதுவாக சிறுகதைகளில் வர்ணனைகளும் இடம் பெறலாமா?
கட்டாயமாகப் பிரதிபலிக்கப்படல் வேண்டும். சமூகத்தின் தெரியாத பல பக்கங்களை, மனிதர்களின் பிரச்சினைகளைச் சொல்ல வேண்டும். ஒரு இலக்கியகாரராக, படைப்பாளியாக என் ஆயுதம் எழுத்துத்தான். அதில் யதார்த்தம்; நான் வாழும் சமூகத்தின் பிரதிபலிப்பு. என் மக்களின் இன்ப துன்பங்கள் பகிரப்படாதவிடத்து அவற்றின் இருப்பு கேள்விக்குள்ளாவதோடு படைப்பாளி எனச் சொல்லிக்கொள்வதன் பொருள் யாது என்ற கேள்வியும் எழுகின்றது. எல்லாக் கதைகளும் துன்பத்தையும் அழுகையையும்தான் சொல்ல வேண்டும் என்று இல்லை. மகிழ்ச்சியை, வெற்றியைக் கொண்டாடுபவையாகவும் இருக்கலாம். ஆனால் யதார்த்தத்தைப் பிரதிபலிக்க வேண்டும்.
அடுத்து வர்ணனைகள் பற்றிக் கேட்டிருக்கிருக்கிறீர்கள். ஒரு விடயத்தை எப்படி வாசகரிடம் கொண்டு செல்லலாம் எனும் போது இலக்கிய நயம், வர்ணனைகள் முக்கியம் பெறுகின்றன. துன்பியலைக்கூட வாசகர் மனதில் நிலைத்து நிற்கத்தக்கதான வெளிப்படுத்தல், வர்ணனை மூலம் சொல்லலாம். இனிப்பு தித்திப்பாக இருக்கும் என்று அதிகமாகச் சாப்பிட்டால் தெவிட்டுவதைப் போன்றுதான் வர்ணனையும் அளவோடு கச்சிதமாக, ஆனால் கனதியாகச் சொல்லிச் செல்லும் போது வாசகர் எங்கு சென்றாலும் அந்தப் படைப்பும் அவர் மனதோடு கூடவே பயணிக்கும்.
சிறுகதை நூல்களை மட்டுமே நீங்கள் வெளியீடு செய்து வருகின்றீர்கள். அப்படியானால் கவிதைகள் மீது உங்களுக்கு ஆர்வமில்லையா?
கவிதைகள் மீது அதிக ஆர்வமும் விருப்பமும் இருந்தாலும் அவற்றை இரசித்துப் படிப்பேன். கவிதைகள் பலவற்றை எழுதியிருக்கிறேன். ஆனால் இதுவரை நூலாக்கம் இடம்பெறவில்லை. சிறுகதைகளைத்தான் அதிகம் எழுதி வருகின்றேன்.
ஆரம்பகால எழுத்தாளர்களுக்கும் சமகால எழுத்தாளர்களுக்குமிடையே காணப்படும் வேறுபாடு குறித்து உங்களுடைய கருத்து என்ன?
ஆரம்பகால எழுத்தாளர்கள், எழுத்தாளர்கள் என அடையாளப்படுத்தப்படுவது கடினமாக இருந்தது. அவர்களது படைப்புக்களை வெளிக்கொணர்வதற்கான களங்கள் மிகவும் அரிதாகவே காணப்பட்டன. அவ்வாறே அவர்கள் படைப்புகளை வெளிக்கொண்டு வரும்போது, அதில் அவர்கள் சமூகத்திற்கு கையளிக்கும் போது காணப்பட வேண்டிய பொறுப்புணர்ச்சி மற்றும் எழுத்துக்களின் தெளிவு, விடயதானம் என்பன மிகவும் கவனமாகக் கையாளப்பட்டிருக்கும். ஆனால் தற்காலத்தில் எழுத்துக்களுக்கான களங்களும் அதிகம். எவரும் எதுவும் எழுதலாம் என்ற நிலையில் பாலை மட்டும் பருகும் அன்னத்தின் நிலையில் வாசகர்கள். இங்கு வாசகர்கள்தான் வாசிப்பைக் கூர்மைப்படுத்தி சிறந்த எழுத்துக்களை வாசிக்கும் போது சமூகத்தை மாற்ற முனையும் எழுத்தாளர் இனங்காணப்பட்டு நிலைநிறுத்தப்படுவார். இது உடனடியாக நிகழும் என்றில்லை. காலம் கடந்தும் வாழும் எழுத்துக்களே உண்மையான படைப்பாளியை இனங்காட்டும். வாசிப்பைக் கூர்மைப்படுத்தும் எழுத்தாளன் மேலும் தன்னை வளர்த்துக்கொள்ளலாம். அதுவே அவரை எக்காலத்திலும் சிறந்த படைப்பாளராக்கும்.
சமூக ஊடகங்கள் உங்கள் படைப்புகளுக்கு முக்கியத்துவம் வழங்குகின்றனவா?
தேவையேற்படுகின்றபோது சமூக ஊடகங்களை எனது படைப்பாக்கத்திற்கும் இலக்கியச் செயற்பாடுகளுக்கும் பயன்படுத்துகின்றேன். அவ்வாறே எனது இலக்கிய முயற்சிகளுக்கு தேவையானபோது அவை பங்களிப்பும் வழங்குகின்றன.
ஒரு ஆசிரியராக பணியாற்றிய காலங்களில் மாணவர்களிடையே எவ்வாறு வாசிப்பை ஊக்குவித்தீர்கள்?
பாடவேளையில் மாணவர்களே வாசிப்பதற்கான சந்தர்ப்பங்களை வழங்குவேன். வகுப்பாசிரியையாக கடமையுயாற்றிய காலங்களில் வகுப்பறை நூலகம் என சிறிதளவில் ஒழுங்கமைத்து வைத்திருந்தோம். மாணவர்கள் நேரம் கிடைக்கும்போது தமது வாசிப்பை மேம்படுத்தக் கூடியவகையில் அது உதவியாக இருந்தது. பாடசாலை நூலகத்தைப் பயன்படுத்துவதற்கு இயன்றவரை வழிப்படுத்தினேன். மாணவர்களை நேரடியாக வாசிப்பதற்குத் தூண்டுவதைவிடவும் மறைமுகமான கற்றற் செயற்பாடுகள் மூலமாக அவர்கள் வாசிப்பிற்குள் ஈர்க்கப்படும்போது அவர்கள் இயல்பாகவே வாசிப்புப் பழக்கத்தைக் கடைப்பிடிக்கக் கூடியதாக இருக்கும்.
பெண்கள் மீதான ஒடுக்குமுறை என்பது ஆண் சமூகத்திலிருந்து மட்டுமே வருகிறதது என்று சொல்ல முடியுமா?
நிச்சயமாக இல்லை, பெண்களாலும் இடம்பெறுகின்றது. குடும்ப வாழ்விலும் சரி, அலுவலகங்களிலும் சரி பெண்கள் மீதான ஒடுக்கு முறை பெண்களாலும் இடம்பெறுகின்றது. குடும்பத்தில் பெண் பிள்ளைகள் எவ்வாறு வளர்க்கப்பட வேண்டும் என்ற பக்குவம் ஆண் பிள்ளைகள் மீதான வளர்ப்பிலும் காட்டப்பட வேண்டும். பெண் பிள்ளைகளோடு எப்படிப் பழக வேண்டும் என்ற பக்குவத்தை, அவர்களது உடலியல் மாற்றங்கள், அவர்களை மதிப்பு மிக்கவர்களாக நோக்கும் பக்குவம் என்பவற்றுடன் ஆண் பிள்ளைகள் வளர்க்கப்பட வேண்டும். திருமண வாழ்விற்கும் அவர்கள் வயதால் மட்டுமல்ல மனதளவிலும் பக்குவப்பட்டவர்களாக வளர்க்கப்பட வேண்டும்.
இங்குதான் சில குடும்பங்களில் பாசம் என்ற பெயரில் இடம்பெறும் திணிப்புக்கள் இறுதியில் குடும்ப வாழ்வில் மனைவியை அடிமையாக்குவதாக மாற்றம் பெறுகிறது. அவ்வாறு அடிமையாக்கி வாழ்வதைப் பார்த்து ஷமகன் மனைவியை தன் கட்டுப்பாட்டில்தான் வைத்திருக்கிறான்| என்ற எண்ணப் பாங்கு இன்னும் எம் சமூகத்திலிருந்து மாறவில்லை. இதை மாற்றுவதற்கு முதலில் பெண்களின் மனநிலை மாறவேண்டும். ஒரே ஒரு விடயம்தான். திருமணம் செய்து மனைவியை அடிமையாக்குபவன் அடிமையின் கணவனாகிறான். திருமணம் செய்து மகாராணியாக மனைவியை அழகு பார்ப்பவன் அரசனாகிறான். இவ்வளவுதான்.
அடுத்து பெண்களே தம்மை பலவீனமானவர்களாக தன்னம்பிக்கை அற்றவர்களாக வெளிப்படுத்துவதும் இன்னொரு காரணம். மாற்றம் எங்களுக்குள்ளே இருந்துதான் ஏற்பட வேண்டும். தற்பெருமையும் ஆணவமும் தான் கூடாது. ஆனால் என்னாலும் இயலும் என்ற தன்னம்பிக்கை ஒவ்வொரு பெண்ணுக்கும் வேண்டும். குடும்ப வாழ்வில் பெண்களை மதித்து சம உரிமையுடன் நோக்கப் பழகிக் கொண்டால் தொழிற் துறையில் பெண்களுக்கான சம உரிமைக்கு குரல் எழுப்ப வேண்டிய தேவை இருக்காது.
பாடசாலை மாணவர்களுக்காக நீங்கள் எழுதி வெளியிட்டுள்ள தமிழ்ப் பாட மற்றும் தமிழ் இலக்கிய நூல்கள் தொடர்பாக கூற விழைவது?
நான் ஆசிரியையாகப் பணியாற்றிய காலத்தில் மாணவர்களது கற்பித்தல் தேவைக்காகப் பல விடயங்களைத் தேடிச் சேகரிப்பேன். கற்றல் செயற்பாடுகளுக்கான தயார்ப்படுத்தல்களை சேகரித்து வைத்திருப்பேன். அந்த விடயங்களை மேலும் பல மாணவர்களும் தெரிந்து தமது கற்றலை விருத்தி செய்யலாம் என்ற நோக்கில் தமிழ் மொழியும் இலக்கியமும், இலக்கிய நயம், சைவநெறி ஆகிய பாடங்களுக்கான வழிகாட்டி நூல்களை எழுதியிருந்தேன். இவற்றோடு மாணவர்களது மொழி விருத்திக்கான மொழி வளம், கட்டுரைக் கதம்பம், ஆக்கத்திறன் மேம்பாட்டிற்கான இன்பத் தமிழ்; போன்ற நூல்களும் மாணவர்களது மொழியறிவு விருத்திக்குத் துணை நிற்கின்றன. மேலும் சாதாரண தர மாணவர்களுக்காக எனது சுய தயாரிப்பில் எழுதப்பட்ட மாதிரிப் பரீட்சை வினாத்தாள் தொகுப்பானது மாணவர்களுக்கு மிகவும் பயனுடையாத விளங்குகின்ற நூலாகக் காணப்படுகின்றது. இவை இலங்கையின் மிக நீண்டகால வெளியீட்டாளர்களான லங்கா புத்தகசாலை வெளியீடுகளாக வெளியிடப்படுகின்றமை எனக்குப் பெருமையாகவும் இருக்கின்றது.
இலக்கிய மாநாடுகளில் பங்குபற்றிய உங்கள் அனுபவங்கள் குறித்து?
இலங்கையிலும் இந்தியாவிலும் நடைபெற்ற இலக்கிய மாநாடுகளில் பங்குபற்றி கட்டுரைகள் சமர்ப்பித்திருக்கிறேன்.
ஈழத்துச் சிறுகதையுலக வரலாற்றில் உங்களது சிறுகதைகள் எவ்வாறான இடத்தினைப் பெற்றுள்ளது?
அதை இப்போது தீர்மானிக்க முடியாது. எனது படைப்புகள் வாசகர்களின் மனதைத் தொட்டு நிலைபெறும் காலம் வரை அது வாழும் என்று நினைக்கிறேன். என் படைப்பின் உள்ளடக்கம் எவ்வாறு என் சமூகத்திடம் இருந்து வந்ததோ, அதுபோலவே படைப்பின் ஆயுட்காலமும் என்னால் தீர்மானிக்க முடியாதது. ஆனால் சமூகத்தின் இன்பமும் துன்பமும் என் எழுத்துக்களால் வெளிக்கொணரப்படும்.
உங்களது அடுத்த படைப்பு எது பற்றியதாக அமையும்? எப்போது வெளிவரும் என்று கூற முடியுமா?
இப்போதுவரை சிறுகதைத் தொகுதிகளை வெளியிடுவதற்குத்தான் உத்தேசித்திருக்கிறேன்.
உங்களுக்கு அல்லது உங்களது படைப்புகளுக்காக இதுவரை பெற்றுக்கொண்ட பாராட்டுகள், பரிசுகள் குறித்துக் கூறுங்கள்?
பாராட்டுகள், பரிசுகள், விருதுகள் எப்போதும் எங்களை ஊக்குவிக்கும் சிறந்த விடயங்கள்தான். பாடசாலைக் காலத்தில் நான் பெற்ற பரிசில்கள்தான் என்னை இனங்காட்டின. ஆனால் எழுத்துலகில் நான் பிரவேசித்தபின் விருதுகளுக்காக அனுப்புவதற்கு படைப்புகளை எழுதி வைத்திருப்பதில்லை. எனது சிறுகதைத் தொகுதிகளையும் அனுப்பவில்லை. அவ்வாறு அனுப்ப வேண்டும் என்று நினைப்பதுமில்லை.
செம்பியன் செல்வன் நினைவாக அண்மையில் நடாத்தப்பட்ட சிறுகதைப் போட்டிக்கு இன்னொரு வ(லி)ழி என்ற எனது சிறுகதையை அனுப்பியிருந்தேன். அதற்கு இரண்டாம் பரிசு கிடைத்தது. படைப்பை எழுதி சிறிது காலத்தின் பின்னர் மீண்டும் வாசித்து, பத்திரிகைகளுக்கோ சஞ்சிகைகளுக்கோ நான் அனுப்பிவிடுவேன். விருதுகளுக்காக எனது படைப்புகளை வைத்துக் கொண்டிருப்பதில்லை. வாசகர்கள் மனதில் சிறந்த எழுத்து என்ற இருப்பும் சமூகத்தில் சிறுமாற்றத்தையும் ஏற்படுத்துமாயின் அதுவே எனக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாகும்.
இலக்கிய வாசகர்களுக்கு நீங்கள் கூற விரும்புவது என்ன?
எதை விதைக்கிறோமோ அதைத்தான் அறுவடையாகப் பெறமுடியும். எங்களிடம் இப்போது வற்றிச் செல்வது வாசிப்புப் பழக்கமே. இதை வீட்டில் பெற்றோர் முன்னெடுத்தாலே போதும். பிள்ளைகளுக்கும் இயல்பான பழக்கமாகிவிடும். வாசிக்கச் சொல்லி பிள்ளைக்குச் சொல்லிக் கொண்டிருப்பதைவிட பெற்றோர் வாசித்து விடயங்களைப் பகிரும்போது பிள்ளைகளும் இலகுவாகப் பழக்கப்பட்டு வாசிப்பில் மூழ்கிவிடுவார்கள். வாழ்க்கையில் எப்போதும் எங்களுக்கு மன ஆறுதலைத் தருவது, தேடலை ஊக்குவிப்பது நூல்களே. எப்போதும் வாசிப்பைக் கைவிடாது இருக்க வேண்டும். இலக்கியங்கள் மனதுக்கு இதம் தருபவை. ஒவ்வொருவரும் தமது துறைக்கு அப்பால் பல விடயங்களையும் கற்றறிந்தவர்களாக இருக்க வேண்டும். மனிதாபிமானம் கொண்டவர்களாக ஒவ்வொருவரும் வாழ்ந்தால் உலகம் மாற்றமடையும்.
இறுதியாக என்ன சொல்லப் போகின்றீர்கள்?
மகிழ்வான இத்தருணங்களை எனக்குத் தந்த தினகரன் பத்திரிகையின் இணைப்பிதழான செந்தூரம் இதழுக்கும் அதன் பிரதம ஆசிரியர் மற்றும் துணையாசிரியருக்கும் என்னை நேர்காணல் செய்த எழுத்தாளரும் பன்னூலாசிரியருமான ரிம்ஸா முஹம்மத் அவர்களுக்கும் எனது நன்றிகளைத் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.
நேர்கண்டவர்:- வெலிகம ரிம்ஸா முஹம்மத்
